هفته گذشته بعد از شنیدن مجادله میان عادل فردوسی پور و سردار رویانیان در برنامه 90 برای بار دیگر بود که برایم روشن شد، هنوز فهم صحیحی از ماهیت استدلال و مغالطه و تفاوت میان این دو مفهوم وجود ندارد. در این برنامه هم فردوسی پور از جانب رویانیان محکوم به سفسطه می شد و هم رویانیان از جانب فردوسی پور و جالب اینجاست که مطابق با گفته فردوسی پور در بسیاری از برنامه های گذشته اش، باید قضاوت بر عهده مردم گذاشته شود، چرا که مردم ما دارای بالاترین سطح فهم وشعور هستند. حال این که چرا مخاطبین این برنامه که هر یک جزئی از این مردم هستند معمولا در ارائه نظرات خود دچار مغالطه می شوند، نکته ایست که ریشه در همان میزان فهم و شعور مردم از نظر شناخت مبانی منطقی دارد.
از طرف دیگر معمولا ما در موقعیت های مختلف به هنگام بحث و گفت و گو با دوستان و اعضای خانواده خود یا از طرف دیگران محکوم به سفسطه و مغالطه می شویم و یا خود دیگران را منسوب به چنین امری می کنیم.
فکر می کنم ما ایرانی ها لازم است برای یک بار هم شده در زندگی خود برای شناخت ماهیت استدلال صحیح و ماهیت استدلالی که ظاهرا صحیح می نماید و در حقیقت یک مغالطه است، وقت بگذاریم. بدیهی است در صورت داشتن چنین آگاهی و با صبوری و حفظ آرامش به هنگام شنیدن نظرات مخالف، تعاملی بر مبنای اصول عقلانی و قابل فهم برای دو طرف امکان پذیر خواهد بود. گفت و گویی که لذتی متفاوت از لذت های دیگر برای شما خواهد داشت. لذتی که اصالت دارد و معرفت زاست.
با توجه به وضعیت موجود، تصمیم گرفتم هر دو هفته یکبار در مؤسسه جلساتی را با عنوان “لذت گفت و گو” با محوریت شناخت ماهیت استدلال و مغالطه برگزار کنم. در این جلسات انواع مغالطه به صورتی کاربردی مورد بررسی قرار خواهند گرفت و تمامی سعیم بر آن است تا بتوانم، با ارئه مثال هایی از متن زندگی، چگونگی تشخیص انواع مغالطه را برای حضار نهادینه سازم. جزئیات این جلسات به زودی در همین صفحه ارائه خواهد شد.